تاریخچه رقص های ایرانی
رقص،
بر خلاف برخی از فعالیت‌های انسان آغازین مانند ساخت ابزارهای سنگی، شکار
نقاشی در غار و غیره، رقص هیج نوع جسم فیزیکی از خود به جای نمی‌گذارد.
بنابراین صحبت کردن درباره زمان ورود رقص به فرهنگ بشر غیرممکن است. با این
وجود، قطعاً رقص بخش مهمی از مراسم، تشریفات، جشن‌ها و سرگرمی بدوی‌ترین
تمدن‌های بشر بوده‌است. باستان شناسی ردپاهایی از رقص را در دوران قبل از
تاریخ از جمله در نقاشی‌های مقبره‌های مصری در حدود ۳۳۰۰ پیش از میلاد و
نقاشی‌های پناهگاه صخره‌ای بیمبتکا در هند نشان می‌دهد.
یکی
از بدوی‌ترین کاربردهای سازمان‌یافته رقص در بازگویی نمایشی داستان‌های
اساطیری بوده‌است. در واقع قبل از معرفی زبان‌های نوشتاری، رقص یکی از روش‌های اصلی انتقال این داستان‌ها از نسلی به نسل دیگر بود.
گرچه
رقص و موسیقی به دوران قبل از تاریخ برمی گردند، معلوم نیست که کدام یک
«زودتر» به وجود آمده‌است. با این وجود از آنجا که «ضرب‌آهنگ» و «صدا» در
نتیجه حرکت ایجاد می‌شوند و موسیقی می‌تواند حرکت را القا کند، به نظر
می‌رسد که رابطه این دو (رقص و موسیقی) همواره به شکل همزیستی بوده‌است.
بسیاری
از شکل‌های آغازین موسیقی و رقص با هم ایجاد و اجرا شده‌اند. این تکامل
دوگانه در دوران مختلف ادامه داشته و باعث ابداع گونه‌هایی از رقص / موسیقی
شده‌است، از جمله: دیسکو، سالسا، الکترونیکا و هیپ‌هاپ. برخی از سبک‌های
موسیقی مانند موسیقی باروک و رقص باروک رقص موازی دارند، در حالی که
سبک‌های دیگر به طور جداگانه ایجاد شدند: موسیقی کلاسیک و باله کلاسیک.
هر چند رقص ایرانی
همراه با موسیقی است، می‌توان آن را به طور مستقل ارائه کرد یا از آهنگ
خود رقص استفاده نمود (رقص پا). رقصهای همراه با موسیقی، بسته به سبک رقص
ممکن است با موسیقی هم‌زمان باشند یا نباشند. رقصی که بدون موسیقی اجرا
می‌شود، «رقص با ریتم خود» نامیده می‌شود.
به افرادی که به انجام رقص می‌پردازند رقصنده می‌گویند و به خود کنش، رقصیدن یا رقص گفته می‌شود.
الف – رقصهای مذهبی:
آموزش
رقص-منظور از این رقصها، حرکات پر شور در اوایش می‌باشد که به سماع
معروف بوده و در تکایا اجرا می‌شود در این نوع رقص دراویش در عالم
بیخودی حرکات سر و گردن خود را موسیقی ریتمیک هماهنگ کرده اصطلاحاً
در وجد به سماع می‌پردازند.
ب – رقصهای محلی کوردی عشیره‌ای:
آموزش
رقص-رقصهای محلی کردی را می‌توان از ریشه دارترین و کهن‌ترین رقصها
دانست. هل پرین (حمله کردن) یا رقص کردی در گذشته صرفاً با هدف
آماده سازی و تقویت نیروی جسمانی و روحی مردم مناطق کردنشین
انجام می‌شد چرا که مردمان این مناطق در گذشته‌های نه چندان دور
همواره شاهد جنگهای قبیله‌ای بودند و همین امر حفظ و آمادگی همیشگی
را طلب می‌کرد لذا مردمان این مناطق در وقفه‌های بین جنگها و به
مناسبتهای مختلف دست در دست یکدیگر آمادگی رزمی‌و شور و همبستگی
پولادین خویش را به رخ دشمنان می‌کشیدند.
رقص
کردی را یک رقص رزمی‌می‌دانند که دارای صلابت و متانتی خاص بوده و
یاد آور یکپارچگی این مردمان غیور در تمامی ادوار می‌باشد.
در رقصهای کردی
تمامی رقصندگان به سر گروه چشم دوخته و با ایجاد هماهنگی خاصی
وحدت و یکپارچگی یک قوم ریشه دار را به تصویر می‌کشند برخی رقصهای
کردی دارای ملودیهای خاصی بوده و توسط گروهی از زنان ومردان اجرا
می‌شوند و در برخی از رقصها یکی از رقصندگان از دیگران اجرا شده و در
وسط جمع به تنهایی به هنرنمایی می‌پردازند و در این حالت معمولاً
رقصنده دو دستمال رنگی در دستها نگه داشته و با آنها بازی می‌کند که
اصطلاحاً به این نوع رقص دو دستماله می‌گویند و بیشتر در کرمانشاه
مرسوم است.
نمایشها و رقصهای کردی را می‌توان به چند قسمت اصلی ذیل تقسیم کرد:
۱- گه ریان ۲- پشت پا ۳- هه لگرتن ۴- فه تاح پاشا۵- لب لان۶- چه پی ۷- زه زنگی ۸- شه لایی ۹- سی جار ۱۰- خان امیری
رقص گه‌ریان :
آموزش
رقص-رقص کردی گه‌ریان:گه‌ریان در زبان کردی به معنی گشت و گذار و
راه رفتن بوده و حرکات مختص این رقص نیز معنای گشت و گذار در ذهن
تداعی می‌کنند.
گه ریان دارای دو
مقام بوده که یکی متعلق به مناطق روستایی و دیگری مناطق شهری
می‌باشد این رقص نرم و آهسته و با لطافتی خاص شروع شده و به
تدریج تندتر می‌شود. ملودی مربوط به این رقص با تنوع در ریتم و
نوساناتی در اجرا تا پایان ادامه می‌یابد.
در این رقص در واقع تاثیر گشت و گذار در زندگی کردها به نمایش گذاشته می‌شود و تنوع ریتم
در این رقص گویای تجربیاتی است که در گشت و گذار به دست می‌آیند و
می‌توان گفت این رقص زیبا تبلیغی است برای خوب نگریستن در اشیاء و
طبیعت.
در این رقص کردی زندگی با
فراز و نشیب و زیر و بم هایش به تصویر کشده شده و بر ضرورت بینایی و
کسب تجربه برای رویارویی با رودخانه پر تلاطم زندگی تاکید می‌شود.
این رقص، رقصندگان را برای رقصهای پر تحرک تر بعدی آماده می‌کند.
تقریباً
در کل مناطق کردنشین ملودی این رقص به شکلی یکسان نواخته می‌شود
و در این رقص نخستین حرکت با پای چپ آغاز شد و حرکت پای دیگر
همواره با سر ضربهای دهل که معمولاً باریتم دو تایی اجرا می‌شوند
عوض می‌شود.
رقص پشت پا:
رقص عربی
پشت پا:پشت پا رقصی است که کمی تندتر از گه ریان اجرا شده و در
بیشتر مناطق کردنشین مخصوص مردها می‌باشد رقص پشت پا همانطور که از
نامش پیداست انسان را به هوشیاری و به کارگیری تجارب می‌خواند تا
مبادا شخص در زندگی از کسی پشت پا بخورد.
رقص کردی هه‌لگرتن :
هه
لگرتن در لغت به معنای بلند کردن چیزی می‌باشد. این رقص کردی
بسیار پر جنب و جوش و شاد اجرا می‌شود که با شور و جنب و جوش بسیار
به سوی هدف روانه است. ریتم تند ملودی مخصوص این رقص کردی هر
گونه کسالت و خمودی را نفی کرده و بر اهمیت نشاط و هدفمندی در
زندگی تاکید دارد.
رقص فتاح پاشایی :
فتاح از نظر لغوی به معنی جنبش و پایکوبی است.
ملودی
این رقص کردی در سر تاسر کردستان به شکلی یکنواخت و با ریتمی تند
اجرا می‌شود و لذا این رقص کردی بسیار پر جنب و جوش می‌باشد بیشتر
مردم کردستان از این رقص استقبال می‌کنند. این رقص نشانگر انسانی
است که به شکرانه کسب موفقیت‌ها و استفاده از نعمتهای خداوندی
خوشحالی خود را به نمایش گذاشته است.
رقص کردی لب لان :
این
رقص با ریتمی نرم و آهسته پس از فتاح پاشا اجرا می‌شود و می‌توان
در آن لزوم تنوع در زندگی را مشاهده کرد. پس از اجرای پر جنب و
جوش رقصها گه ریان، پشت پا، هه لگرتن و فتاح پاشا به ضرورت،
رقصندگان لب لان می‌رقصند تا کمی استراحت کرده و تجدید قوا کنند رقص
لب لان در واقع انسان را از غلبه احساسات زودگذر نهی کرده، وی را
پس از طی مرحله ضروری شور و مستی به قلمرو تفکر دور اندیشی و باز
نگری رهنمون می‌سازد در این رقص، شرکت کنندگان آرامش خاصی را
احساس می‌کنند.
رقص کردی چه‌پی :
رقص
چه‌پی همانطور که اسمش پیداست به معنای چپ می‌باشد ملودی این
آهنگ با وزن دو تایی اجرا شده و در بیشتر مناطق کردنشین از جمله
کرمانشاه، کردستان، سنجابی، بسیار از آن استقبال می‌شود.
فلسفه
این رقص‌کردی قوت بخشیدن به قسمت چپ بدن می‌باشد چرا که معمولاً
قسمت چپ بدن در انجام امور روزمره نقش کمتری داشته و به مرور
زمان تنبل می‌شود و برای استفاده متعادل از تمامیت جسمانی همواره
باید بکارگیری اعضاء سمت چپ بدن آنها را تقویت کرد.
به
همین منظور در رقص چه پی قسمت چپ بدن تحرک بیشتری یافته و از
خمودگی خارج میگردد. در منطقه کرمانشاه بیشتر زنها از این رقص
استقبال می‌کنند.
رقص کردی زه‌‌نگی یا زندی :
در
این رقص رقصندگان یک قدم به جلو گذاشته و سپس یک قدم به عقب
می‌روند و این حالت تا پایان ادامه می‌یابد در این رقص ضرورت
احتیاط، دور اندیشی و تجزیه و تحلیل عملکرد از جانب انسان به تصویر
کشیده می‌شود. در واقع در این رقص سنجیده گام برداشتن تبلیغ
میگردد.
رقص کردی شه لایی :
انواع رقص
را که با ریتم لنگ اجرا می‌شود می‌توان یک تراژدی شکست دانست در
این رقص کردی قدمها لنگان لنگان برداشته می‌شوند تا شکست در برابر
چشمان حضار ترسیم گردد و در ترسیم این مصیبت کسی زبان به سخن
نگشاید.
رقص کردی سه جار :
این
نوع رقص کردی با ریتم آرام و گاهاً تند است که همان طور که از
اسمش بر می‌آید به معنی سه بار (سێ در رسم الخط کوردی) است که در
آن سه حرکت پا و سه حرکت به جلو وجود دارد و به گونه‌ای یاد آور
عدد مقدس ۳ در فرهنگ فلکلوریک کردهاست.
آموزش رقص بلوچی
